به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری «حوزه»، مفتی سید احمد علی شوشتری لکهنوی فرزند مفتی محمد عباس در تاریخ ٢٥ رجب سال ۱۳۰۳ هـ.ق در شهر لکهنو به دنیا آمد.
وی در سن سه سالگی از نعمت وجود پدر محروم شد و در سایه تربیت مادر رشد یافت. او از سال ۱۳۱۲ تا سال ۱۳۱۷ هـ.ق به مدت شش سال گر چه هنوز تمایل چندانی به کسب علم نداشت و بیشتر به عبادت میپرداخت، در مدرسه سلطانیه لکهنو خدمت مولانا جعفر حسین و در مدرسه ناظمیه خدمت نجم الملة آیت الله سید نجم الحسن رضوی زانوی ادب زده و به تحصیل پرداخت.
در سال ۱۳۱۸ هـ.ق هنگامی که همراه با مادرش به زیارت عتبات عالیات مشرف شد، میل به تحصیل علوم پیدا نمود و در پی آن شبانه روز زحمات فراوانی در این راه کشید و با وجود آنکه وسیلهای برای کسب معاش نداشت برای طلاب هندی، تدریس مینمود.
مفتی احمد علی اساتید مختلفی داشت ولی از آیت الله سید کاظم بهبهانی و آیت الله شیخ غلامحسین مازندرانی به طور ویژه استفاده نمود.
او نزد آیت الله ضیاء الدین عراقی کتابهای رسائل و مکاسب را خواند و درسهای خارج آیت الله میرزا حسین خلیل، آیت الله آخوند محمد کاظم خراسانی و آیت الله سید محمد کاظم طباطبائی یزدی نیز شرکت نمود.
وی از حافظه قوی برخوردار بود و در زمان شرکت در درس آیت الله سید محمد کاظم طباطبائی با ایشان در مسائل شرعی به بحث میپرداخت و ایشان جواب میداد: شما مجتهد هستی و من هم مجتهدم، رأی من این است و رأی شما آن است.
مفتی احمد علی شوشتری در سن بیست و چهار سالگی اجازه اجتهاد کسب نمود.
او پس از مدتی از نجف به کربلا رفت و در آنجا کتاب قوانین و شرح لمعه را تدریس نمود.
وی هنگامی که به لکهنو بازگشت ازدواج نموده و مشغول تدریس شد.
این عالم هندی سپس در شهر امروهه سکنی گزید و در مدرسه سید المدارس آنجا تدریس نمود.
او علاوه بر تمایل به تدریس، به سرودن شعر نیز علاقه داشت و در سن ده سالگی به آن علاقهمند شده بود. این از ویژگیهای خانوادگیاش بود تا جایی که زنها و بچهها نیز در این خانواده شعر میسرودند.
در کشکول وی قصیده، شعر، مدیحه، تاریخ عربی، فارسی و اردو یافت میشود.
او وقتی به جانسته استان مظفرنگر رفته بود این چنین سروده بود:
چرا راحت نبینم در مکانش - که شد عبدالله خان مهماننوازم
مفتی احمد علی شوشتری به مدت چند سال در ماه مبارک رمضان برای تبلیغ دین مبین اسلام به ککرولی استان مظفرنگر میرفت و مؤمنان را موعظه مینمود.
او آثار علمی فراوانی از جمله "موعظه فاخره" (به زبان اردو) و "رسالة فی التقلید" (به زبان عربی) از خود به یادگار گذاشته است.
آیت الله مفتی احمد علی در تاریخ ۱۶ ذی الحجه سال ۱۳۸۸ هـ.ق در شهر لکهنو چشم از جهان فروبست. مؤمنان، علما و طلاب دینی در تشییع جنازه وی شرکت نمودند و در مدرسه ناظمیه لکهنو به خاک سپرده شد.
منبع : نجوم الهدایه؛ تحقیق و تألیف مولانا سید غافر رضوی فلک چهولسی و مولانا سید رضی زیدی پهندیروی، ج ۵، ص ۲۳ - دانشنامه اسلام مرکز بین المللی میکروفیلم نور دهلی